Łubin ogrodowy

Łubin ogrodowy – jak wygląda?

Łubin ogrodowy (Lupinus hybridus) to grupa mieszańców (kultywarów) dzikich gatunków, charakteryzująca się walorami dekoracyjnymi. Ta piękna bylina z rodziny bobowatych posiada sztywne, wyprostowane pędy, zakończone majestatycznymi kwiatami w wielu kolorach, od białego, żółtego, różowego, łososiowego, czerwonego, niebieskiego, fioletowego po kwiaty dwubarwne. Łubin ogrodowy dorasta od 50-120 cm wysokości w zależności od odmiany. Posiada typowe dla łubinów, palczaste liście i długi palowy korzeń. Owocem łubinu jest strąk okrywający 7-9 nasion.
Posiada też piękny, charakterystyczny zapach wabiący owady zapylające.
Bardzo podobny do niego jest łubin trwały (Lupinus polyphyllus L.), czyli podstawowy gatunek, spotykany w ogrodach, najczęściej jednak występuje jako roślina pastewna lub dzikorosnąca.

Łubin kojarzony jest często z wiejskimi ogrodami naszych babć, w kompozycjach z makami, piwoniami i ostróżkami. Roślina ta staje się także popularna w nowoczesnych ogrodach w zestawieniu z np. trawami czy różami.

Jakie stanowisko wybrać dla łubinu?

Bylina ta lubi stanowisko słoneczne oraz średnio żyzną, obojętną lub lekko kwaśną i przepuszczalną glebę (niezbyt mokrą, ale i niezbyt suchą). W okresach suszy warto ją podlewać, aby nie zwiędły liście, a kwiaty pięknie się rozwinęły. Łubin kwitnie od końca maja do czerwca. Jak tylko zaczyna przekwitać, wycinam kwiatostany, wtedy zdarza się, że zakwita ponownie jesienią. Aby ładnie się rozkrzewił, należy łubinowi zapewnić 40-50 cm wolnego miejsca (w dużym zagęszczeniu jest podatny na choroby grzybowe). Łubin ma dosyć głęboki system korzeniowy i nie ma potrzeby stosowania podpór. Jednak po deszczu kwiatostany lubią się łamać, dlatego w razie potrzeby, przywiązuję całą roślinę sznurkiem do palika. Łubin jest mrozoodporny, lecz warto na zimę okryć go warstwą ściółki.

Termin siania/sadzenia łubinu

Łubin ogrodowy rozmnażamy przez wysiew nasion do inspektu lub bezpośrednio do gruntu (w maju). Do doniczek nasiona wysiewamy od stycznia do lipca (można delikatnie naciąć nasiona ostrym nożem lub moczyć przez kilka godzin przed wysiewem, aby przyspieszyć wschody).
Zbyt gęste wschody przerywamy lub przesadzamy. Sadzonki na miejsce stałe wysadzamy przed nadejściem przymrozków, wybierając starannie miejsce, gdyż łubin nie lubi przesadzania.  Zakwitną w kolejnym roku (wysiane samym początkiem roku, mogą zakwitnąć jeszcze w tym samym roku).

Pamiętajmy o zabezpieczeniu młodych roślin przed ślimakami!

Łubin często rozsiewa się sam, gdy pozostawimy przekwitnięte kwiatostany.  Jednak rośliny z nasion często nie powtarzają cech rośliny matecznej i nie ma gwarancji, że uzyskamy taki sam kolor kwiatów (zwłaszcza, jeśli obok siebie rośnie kilka odmian o różnych kolorach kwiatów). Sadzonki łubinu kupione w sklepie możemy sadzić od wiosny (po ustaniu przymrozków) do jesieni.
W sprzedaży są również kłącza łubinu pakowane do foliowych woreczków. Sadzimy je wiosną na głębokość około 5 cm. Jeszcze tego samego roku powinny zakwitnąć.
Łubin warto dosadzać co kilka lat, gdyż dość szybko się starzeje i nie wygląda wtedy dobrze.

Nawożenie i pielęgnacja łubinu

Łubin nie wymaga specjalnego nawożenia. Wystarczy wiosną lub jesienią podsypać go kompostem. Nie ma konieczności nawożenia obornikiem, gdyż łubin potrafi sam wiązać azot z powietrza. Podłoże warto wyściółkować, aby zapobiec utracie wilgoci podczas upałów. Niestety łubin jest uwielbiany przez ślimaki, więc co roku muszę pilnować, by nie zjadły roślin, nim zakwitną.

Łubin ogrodowy w moim ogrodzie

Różnokolrowe łubiny to jedne z moich ulubionych kwiatów dzieciństwa. Uwielbiam ich zapach i choć żal mi wycinać lubię mieć je w wazonie z piwoniami i irysami.

Myślę, że warto posadzić łubin w ogrodzie. Doda koloru rabacie, wprowadzi do niego zapach, przyciągnie owady zapylające i będzie idealny do stworzenia pięknego późnowiosennego bukietu. Polecam 👍